امروزه کسب و کارهای پلتفرمی، بخش قابل توجهی از کسب و کارها را تشکیل می­دهند و با ارائه خدمات به افراد زیادی در سراسر دنیا، ارزش بسیاری خلق می­کنند. اینستاگرام، لینکدین، اوبر، آمازون، اوبر و همچنین گوگل نمونه‌های مطرحی از پلتفرم­های خارجی محسوب می‌شوند.  آپارات، آچاره، دیجی‌کالا، دیوار، شیپور، اسنپ و کافه بازار نیز مثال­هایی از کسب و کارهای داخلی مبتنی بر پلتفرم هستند.

واژه پلتفرم (Platform) به معنی سکو یا مکانی برای بهتر دیده شدن است. در تعریف کسب و کارهای پلتفرمی می توان گفت: کسب و کارهایی که از طریق ایجاد تعامل، دست به ارزش آفرینی می‌زنند و با فراهم کردن زیر ساخت های مشخص، به ایجاد ارتباط میان مصرف کننده بیرونی و تولید کننده بیرونی می‌پردازند. بخشی مهمی از نقش پلتفرم، ایجاد زیرساخت برای شکل گیری تعامل‌ها و نیز تعیین چارچوب و قواعد حاکم بر این تعامل‌هاست. کسب وکارهای پلتفرمی، نقطه وصل عرضه کننده و تقاضا کننده محصول هستند و با کمک فناوری با تطبیق دادن کارآمد‌تر عرضه و تقاضا، هزینه‌ی تعامل میان تأمین‌کنندگان و دریافت‌کنندگان کالاها و خدمات را کاهش می­دهند.

نقطه مقابل کسب و کارهای پلتفرمی، کسب و کارهای خطی (PipeLine) هستند. در مدل کسب و کار خطی یک زنجیره ارزش مستقیم وجود دارد؛ محصول تولید شده و پس از معرفی به مشتریان، از کانال­های عرضه به دست مشتریان می­رسد. بنابراین ارتباط بین عرضه و تقاضا مستقیم است در حالی که پلتفرم ها به ایجاد اشتراک و تعامل میان چندین گروه به هم پیوسته می‌پردازند.

کسب و کارهای پلتفرمی با ایجاد یک شبکه قوی بین تامین کنندگان و دریافت کنندگان محصول نقش بسزایی در افزایش مخاطبان دارد. همچنین با توجه به اینکه درآمد پلتفرم­ها بیش از چهار برابر کسب و کارهای خطی است، نرخ بازگشت سرمایه در این مدل کسب و کار بالاتر است و جذابیت بیشتری برای سرمایه­ گذاران دارد.